Over mij

Digital StillCamera
Motta, juni 2003-september 2006, gestorven t.g.v. diverse “onderzoeken” en oefeningen uitgevoerd onder onveilige anesthesie. Dit en talrijke andere ongelukken motiveerde mij om zelf dierenarts te worden.

DOOR CAVIA’S EN VOOR CAVIA’S…

Inderdaad. Ik was universitair onderzoeker van 1991 t/m 2009. Mijn huisdieren waren mijn primaire (en enige) motivatie om een carrière switch te maken. Ik studeerde af en doctoreerde in natuurkunde aan de Technische Universiteit Eindhoven (1991 en 1994). Daarna, na vele postdoctorale verblijven, o.a. in Japan, Duitsland, Italië en Verenigde Staten, keerde ik terug naar Eindhoven als docent in biomedische wetenschappen (1999). Mijn wetenschappelijke curriculum vindt u hier . Gedurende al die jaren verzamelde ik veel specifieke kennis over knaagdieren en hun fysiologie, gedrag en ziektes. Zelf had ik tientallen cavia’s, konijnen, hamsters, gerbils, ratten en muizen als gezelschapsdieren. Hoewel ik het wetenschappelijke werk altijd erg leuk en spannend vond, begon ik me langzaamaan te realiseren dat andere zaken, zoals dierengezondheid en -welzijn, voor mij belangrijker zijn. Ik merkte ook dat diergeneeskundige kundigheid op het gebied van “bijzondere” dieren erg veel te wensen over laat. Ik besloot dus mijn specifieke kennis in te zetten om dieren te helpen. Daarom heb ik nog een opleiding tot dierenarts aan de Universiteit Gent gevolgd. Na ruim vier jaar tijdrovende bezigheden kreeg ik het nodige diploma “met grote onderscheiding” (2014). Eindelijk mocht ik de kennis uit mijn wetenschappelijke verleden gebruiken en de echte uitdagingen te lijf gaan. Nu heb ik mijn eigen praktijk die volledig gericht is op onze kleinste patiëntjes: konijnen en knaagdieren. Deze uiterst kwetsbare diertjes verdienen immers speciale aandacht en specifieke behandelmethoden.

Mijn aandacht gaat vooral uit naar interne geneeskunde en tandheelkunde van konijnen en knaagdieren. In het bijzonder heb ik me verdiept in nierziektes en daaraan gerelateerde endocriene stoornissen.

Cavia’s aan hun eettafel

Mijn credo en de leidende draad in mijn handelingen is “primum non nocere” (ten eerste, niet schaden). Ik tracht mijn patiënten zo weinig mogelijk te belasten met onderzoeken en ingrepen. Hoewel ik een getrainde chirurg en instructeur microchirurgie (www.rrssc.eu) ben, voer ik invasieve operaties enkel als er écht geen alternatieven mogelijk zijn. Ik kies liever minder invasieve procedures, medicamenteuze behandelingen, maar vooral – preventie, preventie, preventie. “Voorkomen is beter dan genezen” is mijn belangrijkste boodschap naar de eigenaar toe. Ik hou dus graag epidemiologisch toezicht op mijn patiëntjes. Dit houdt in: screening naar ziekteverwekkers, opsporen van antibiotica resistentie, opzetten van vaccinatie programma’s en veel advies geven over voeding, huisvesting en hygiëne.

Naast mijn praktijk hou ik me graag bezig met de verzorging van mijn cavia’s (ruim 100) en mijn overige huisdiertjes – knuffelschaapjes Texelaar/Swifter (6), konijntjes (24), chinchilla’s (27) en een hoogbejaarde degoe. Daarna is er geen vrije tijd meer over.

Klik hier voor het artikel over DAP Marumoto in het Algemene Dagblad.caviadokter-foto